Bize biraz kendini tanıtır mısın? Nerede doğdun, şu anda neler yapıyorsun?
Merhaba! Benim adım Nicola Roos, 19 yaşındayım ve Almanya’dan bir ampute futbolcuyum. 2023’ten beri 1. FSV Mainz 05’te ve Almanya Millî Takımı’nda oynuyorum. Ayrıca geçen yıl okulu bitirdim ve şimdi öğretmen olmak için Coğrafya ve Matematik okuyorum.
Futbol senin hayatında ilk ne zaman ve nasıl yer etti?
Futbol oynamaya 4 yaşındayken başladım. Köyümüzdeki bir kulüpte arkadaşlarımla birlikte oynuyordum. Daha sonra küçük kardeşim de katıldı ve farklı kulüplerde birlikte oynadık. Bu gerçekten çok eğlenceliydi ve futbola bayılıyordum. 2020’nin sonunda sağ dizimde kemik kanseri teşhisi kondu. İlk düşüncem şu oldu: “Bir daha hiç futbol oynayabilecek miyim?” Bir gün hastanedeyken ampute futbolla ilgili bir broşür gördüm ve o andan itibaren bu zor zamanı atlatmak ve futbola devam etmek için gerçekten motive oldum. Bu yüzden kemoterapi ve rehabilitasyonun ardından ilk kez bir ampute futbol antrenmanına gittim. Nihayet yeniden futbol oynayabilmek harika bir histi ve çok kısa sürede bu yolda devam etmek istediğime karar verdim.
14 yaşındayken yaşadığın sağlık süreci ve sonrasında gelen büyük değişim, hayatını nasıl etkiledi? Bu süreci ruhsal ve fiziksel olarak nasıl atlattın?
Bu süreçte gerçekten olgunlaştım. Bana olumlu bir etkisi oldu çünkü kendimle ilgili daha önce bilmediğim ve muhtemelen asla keşfedemeyeceğim güçlü yönlerimi öğrendim. Bu dönemi oldukça iyi atlattığımı düşünüyorum. Gerçekten neşeli bir insanım ve bu süreçte her zaman iyi yönleri görmeye çalıştım ve bu da oldukça iyi işe yaradı. Kendime acımakta ya da pes etmekte bir anlam yoktu çünkü durum benim kontrolüm dışındaydı. Bunun yerine olumlu kalmaya ve elimden gelenin en iyisini yaparak bu süreci en iyi şekilde değerlendirmeye odaklandım.
Ampute futbol sahasına ilk çıktığın anı hatırlıyor musun? O an neler hissettin, bu dönüş senin için ne ifade ediyordu?
Futbola dönüş benim için çok şey ifade ediyor. Teşhis konulduktan sonra tekrar futbol oynayıp oynayamayacağımı bilmiyordum ve sonunda tutkumu yeniden yaşayabileceğim bir yol bulmak beni gerçekten mutlu ve gururlu hissettiriyor. Ayrıca Mainz 05 gibi büyük bir takımda ve millî takımda oynamak herkesin büyük bir hayalidir.
Bu süreçte karşılaştığın önyargılar ve zorluklar oldu mu? Nasıl başa çıktın? Seni ayakta tutan motivasyon neydi?
Herhangi bir zorluğu veya önyargıyı detaylı olarak hatırlamıyorum ama eğer olduysa da devam ettim çünkü başka seçeneğim yoktu. Hayat zorlaştığında pes eden biri değilim, bu yüzden her durumda elimden gelenin en iyisini yapmaktan başka bir seçeneğim yoktu.
Almanya Ampüte Milli Futbol Takımında ilk ve tek kadın oyuncu olarak, kadın amputee futbolunun Almanya’da oluşmaya başlaması adına büyük bir öncülüğün var. Bu konuda attığın veya atmak istediğin somut adımlar neler?
Kadın ampute futbolunun Almanya’da daha da gelişmesini umuyorum. Belki bazı kadınlar bu röportajı veya başka röportajları görür ya da başka bir şekilde ampute futbol hakkında duyar. Onlara cesaret vermeyi ve gelip katılmaları için güven aşılamayı umuyorum. Bence eğer Almanya’da iki ya da üç kadın olsaydı, bu daha fazla kamuoyuna yansırdı ve belki daha fazla kadın da bu sporu keşfedip katılmak isterdi
2032 Paralimpik hedefi gibi büyük hayallerin olduğundan söz etmişsin. Gelecekten neler bekliyorsun, kendini nerede görmek istiyorsun?
Gelecekte ampute futbol sayesinde çok daha fazlasını başarabileceğimi umut ediyorum. Çok uzun zamandır oynamıyor olsam da bu spor sayesinde şimdiden harika deneyimler yaşadım ve inanılmaz derecede nazik insanlarla tanıştım. Bu yılki hedef, Almanya şampiyonluk unvanını korumak ve böylece önümüzdeki yıl yeniden Şampiyonlar Ligi’ne katılabilmek. Eğer tekrar millî takıma seçilirsem, bu yıl ayrıca Uluslar Ligi’nde de oynayacağım. Ardından 2026’da Kosta Rika’daki Dünya Kupası var, orada oynamak benim için gerçekten büyük bir hayal. Bunların dışında elbette Almanya’da birkaç kadının daha bu spora katılmasını umut ediyorum ve belki — uzak bir gelecekte — bir Alman kadın ampute futbol millî takımı bile kurulur.
Seninle benzer deneyimler yaşamış ya da mücadele eden genç kadınlara nasıl bir mesaj vermek istersin? Onlara ne söylemek isterdin?
Aynı ya da benzer bir durumda olan kadınlara söylemek isterim ki:
Hayat her zaman devam ediyor, şu an ne kadar zor görünse de. Her zorluk aşılabilir, yeter ki kendilerine inanasınlar. İnanıyorum ki sonunda herkes kendi yolunu bulacaktır. Bu yüzden en önemli şey, pes etmemek ve devam etmektir. Evet bazı durumlar değiştirilemez, ama onları en iyi şekilde değerlendirmeye çalışmalısınız.
